ارائه توصیفی زیباتر به قلم استاد نستوه عزیز

گاهی که در حوض آبی اندیشه هایم آب تنی می کنم

 ناگاه گردابی مرا در هزار توی جهان های موازی غرق می کند

 بین دو مرگ، دو هستی، دو نیستی دست و پا می زنم. 

وقتی تلاطمات فرو می نشیند، گل زیبایی می بینم و می بویم. 

از خود می پرسم،

 آیا در مسیر هستی پیش از نیستی عطری یافته ام تا مشامی را خوشبو کنم؟

 آیا خاطری را شاد کرده ام؟

 آیا به اندازۀ خاطرۀ پرواز یک پروانه در مسیر شادی یک کودک باقی شده ام؟

 آیا بر چهره ای شعله لبخند آزادی را نشانده ام؟

(نستوه جهان بین)