چاشنی اندوه

پاییز....

هر وقت که به دنیا سر میزند...

عطر اندوه عاشق را میزند...

پاییز...

بوی مهر  بی ریا دارد....

نشسته ام کنار پنجره

خلوت گزینم میکند با چای و شعر و اندیشه...

هر سه تلخ اند و چاشنی اندوه

پاییز ....

شکفته میدارد گلهای بارون زده غم را

اینک بهار شاعران می آید...

ریزش برگهایش ....

هبوط دل را، از جهان معنا زنده میدارد...

حال برگها گرفته است...آواره های عاشقند...

طنین جدایی از درخت

این چنین پر دردشان کرده...