چشمان خیس

باران می بارد....

مرا از عمق نگاه خسته ام می شناسد...

باران را از خنکای بوسه هایش  میشناسم...

لبخند لطیفش بر جان خسته ام می نشیند...

اینگونه صدایم میکند

و به رقصی نوازشگر مهمان میشوم

رها میشوم در نگاه باران...

او در چشمانم میبارد...

چشمان خیس به جهانم طراوتی تازه میبخشد...

باران...

مهربانیت مرا از کوچه های غریب و کهنه زندگی میدزدد

و مهمان بزم عشق می شوم..

باران..

با اعجاز مهر تو، کودکی گریانم....

(نسیم)