مبارز راه روشنایی
متشکرم به دلیل اینکه از مطالب وبلاگ بدون اجازه از نویسنده استفاده نکردید.
مبارز راه روشنایی
متشکرم به دلیل اینکه از مطالب وبلاگ بدون اجازه از نویسنده استفاده نکردید.چرا؟
خداوندا
تو خالقی ....
میخواهم از تو بپرسم...زیرا جوابهایت مانند حضورت،آرامش می دهد...
چرا خلق میکنی انسان را؟
انسانی را که میدانی سرشار از نادانی است....
انسانی که طغیانگر، خودخواه است...
چرا به انسان شعور بخشیدی تا یا بر آن خط بکشد یا با آن تمام وجودش درد بکشد؟
چرا به انسان درد تنهایی بخشیدی؟
چرا در بین آدمها، درک واحد به نام انسانیت وجود ندارد؟
چرا باید نام شریف انسان بودن،بر ما،این موجود دوپا،که می تواند جهان را به خون بکشد،گذاشته شود؟
چرا باید شاهد فقری بود که صاحبان ثروت،درکی از آن ندارند؟
(نسیم)
آیا من انسانم؟
آرامش آن لحظه رخ می دهد که قلبت را در چمدان بگذاری....
تا بی دغدغه از آدمها،از نقابها،آسوده باشد
آرامش،
در پس آن لحظه پدید می آید که در قفس دنیا هستیم تا آگاهی را بیاموزیم...
دیوار دنیا
یادمان میدهد که به خود سفر کنیم و از خویش بپرسیم...
آیا من انسانم؟
(نسیم)
دفترم....
هر انسانی با قلم ورودش به دفتر زندگیت جمله ای مینویسد...
گاهی از جنس نورند
گاهی از جنس ظلمت
هر انسانی بر دیوار سلول انفرادی وجود تو حک میکند...
طرحی ....
شعری....
خطی با تیزی شیء
انسانها با ورود خواسته یا ناخواسته شان برایت پیامی دارند...
پیام شادی
صبر
پیام خودخواهی
آرامش
سادگی
پیام غرور
مهربانی
پیام تنهایی
دریاب چگونه درسهایت را پاس کردی؟
دفترت چند برگی است؟
خط خطی هایش چیست؟
یادداشتهای مهمش را از بر کردی؟
من دلم می داند....
خط خطی هایش چیست....
راستی! دفترم چند برگیست
یادداشتهای مهمش پنهانیست....
درسهایم همه 20...
نیست 20 با 2 رفیق....
(نسیم)
صندلی بین راه...
از پشت پنجره بارون زده
دلم رفت و نشست بر صندلی بین راه...
صندلی"...چطوری رفیق؟ روبه راهی؟
در جوابم صندلی سکوت کرد!!!
یادم آمد...صندلی اهل سکوت بود و راز داری....
صندلی زبان گشود... ای نسیم"....
در این هوای تب دار...در من بپیچ...
خنکای تو فراموشیم را بیدار میکند
یادم میرود که پایه هایم به زمین بسته ودلم قفل به سکوت
آزادیت...سبکبالیت....رهاییت....
مرا تسکین بخش است....
نپرس از دل تب دارم....
(نسیم)
می شود....
می شود باز به دیدار تو آمد
می شود باز به تماشای تو آمد
می شود ساده دید وشنید
می شود سر تا به پا چشم آمد
می شود زمزمه بی صدا
می شود تا به تمنای تو آمد
می شود دید و نگرید چشم؟
می شود خندان و مستانه آمد
(نسیم)