باد..........

باد......

امشب برایم رفیقی است بی ریا

حضورش لبخند را مهمان قلبم میکند

باد....

رها و بی سرزمین 

سرشار بودن و حس نشدن

نیستی در عین هستی

بی تعلق،آزاده،بی نیاز،ساده...

باد را دوست دارم 

آندم که نوازش میکند موهایم را با پیچش پر مهرش

و درک بوسه پر سخاوتش در پس عبور ناب،لذتی ژرف دارد

شورش را در خاک می دمد

بلندش میکند و راه آسمان را نشانش می دهد

 نمیتوانی همچو آب،در دستهایت اسیرش کنی

پر از آزادگیست.....میگریزد

روزی از او خواهم پرسید

به کجا چنین بی قرار و آرام در عبوری؟

تویی که بی سرزمینی!!!!!!!!!!!!!!!!

نسیم