ایرج جنتی عطایی

تو باور می کنی اندوه ماه و 

تو میفهمی سکوت بیشه ها رو 

هجوم تند رگبار تگرگی 

که می شناسی غرور شیشه ها رو  

تو معصومی مثل تنهایی من 

شریک غصه های شبنم و نور

تو تنهایی مثل معصومی من 

رفیق قله های پاک و مغرور 

نجیب و با شکوه و حیرت آور 

تو خاتون تمام قصه هایی 

تو بانوی ترانه هامی،اما 

مثل شکستن من بی صدایی 

این ترانه بسیار زیبا از شاعر وترانه سرای بزرگ ایران ((ایرج جنتی عطایی)) است. 

به دلیل مفهوم بسیار بلند و ارائه درک عمیق از بانوانی که دارای افق بلندی هستند،این ترانه را انتخاب کردم .